16042014 | allerdaags

Zo stonden we 's morgens de autoruiten te krabben en zo zaten we in het zonnetje koffie te drinken. Wat een wonderlijk weertje was het toch vandaag.

Ik wilde de appelbloesem vastleggen - die van de pluktuin - en het is werkelijk een prachtige foto geworden, al zeg ik het zelf. Ik weet niet of ik het al eerder heb gezegd, maar als ik in de pluktuin ben, waan ik me een beetje op mijn eigen landgoed. Het was aangenaam toeven vandaag en de spinazie met slagroom en een klontje boter in combinatie met een moot zalm en pasta smaakte bijzonder goed vanavond.

Wat heb ik verder gedaan? Toen mevrouw Merel even weg was om wormen te halen, heb ik haar kindertjes ook even gefotografeerd. Het nestje lag precies in de zon, maar toch was het best fris voor die naakte vogeltjes, denk ik. Verstandig als ik ben heb ik me er verder niet mee bemoeid. Alhoewel dit nest echt een plekje veroverd heeft in mijn hart. We sluipen door de achtertuin, Lev mag binnen niet rennen (ook daar schrikt ze van) en ik houd constant in de gaten of moeder er nog op zit om de boel warm te houden. En dan die verrimpelde vogeltjes met anderhalf donzig pluisveertje, zo lief! 

Ik heb nog boodschappen gehaald, een bloemetje bij oudere gemeenteleden gebracht namens de vrouwenvereniging en straks kies ik een mooie cd om mezelf muzikaal te ondersteunen en te bemoedigen bij de allerzwaarste taak voor de vrouw des huizes; de strijk. Ik heb altijd een zeer voldaan gevoel als ik alles weer strak in de kast heb liggen - ik strijk overigens echt niet alles - waarna ik mijzelf beloof de volgende keer echt de strijk bij te houden. Om vervolgens weer een enorme berg te sparen en het wegwerken ervan weer uit te stellen. Zucht. 

Zoals alle huisvrouwen onder ons weten is onze taak niet altijd gemakkelijk. Heel lief dat er dan even aandacht aan wordt besteed. Kijk wel het hele filmpje... Bij minuut 3.30 moest ik zelfs even slikken.

Degenen die dachten dat ik de perfecte huisvrouw was, moet ik teleurstellen. Gisteravond had iemand het over; "...als je eens wat kruimeltjes in je magnetron hebt..." eens? wat? kruimeltjes? Check dit. Ondertussen is'tie schoon hoor. Ik verwijt het m'n man maar, die warmt de potjes van Leah Nore altijd op tot ze ontploffen en veel te heet zijn, waardoor ze natuurlijk moet huilen, enzovoorts enzovoorts... En aangezien hij op de onderste plank van de trapkast staat - wat een onmogelijke plek is om schoon te maken - en hij vaak helemaal ingebouwd is met allerlei euh... spullen. Efin, je begrijpt het wel. Wat is jouw huishoudelijke verbeterpuntje?