06102014 | Pluche en Plume




Ik heb er weer een zorg bij. Die van twee jonge konijnenmeisjes. 

Zaterdag vatte Reint het idee - na een bezoek bij de dierenwinkel, terwijl hij niet wist dat het dierendag was - om een konijn te kopen voor de kinderen. Lev wilde het zo graag. Het werden er twee. Ik had meteen warme moedergevoelens voor de twee trillende beestjes die zaterdagavond in een kartonnen doos moesten wachten tot wij het tijdelijke hok geïnstalleerd hadden in de achtertuin. Zo zacht, zo lief! Heel rustgevend ook om het geritsel te horen als je 's avonds in bed ligt; het hok staat nagenoeg onder ons slaapkamerraam. Haha!

Zondagmorgen kwam Lev naar beneden en wachtte hem een grote verrassing. Hij was dolblij en hurkte meteen voor het hok. Een konijntje, wat lief! 'Zie je ze alle twee?' vroeg ik.
'Twee?' vroeg Lev.
'Die andere zit in het huisje,' zei ik en ik deed het deurtje open. Huh? Leeg.
Zoeken in het zaagsel en stro. Onder, boven, onder boven... eeeeehm.
Wat een ellende. Pluche, de bruinorige hangoor wat verdwenen. We wierpen een blik in de tuin en in het pad achter de tuin. Noppes. Ongelooflijk. Dat beest had het klaargespeeld al binnen één nacht de konijnenpoten te nemen. 
De tijd drong en we gingen maar ontbijten. Eerst naar de kerk. Misschien 's middags even zoeken, alhoewel ik het ergste vreesde. En het vreemde was; de deurtjes waren allemaal dicht! Hoe ze heeft kunnen ontsnappen is me nog steeds een raadsel.

Maar goed, uit de kerk hebben we eerst gegeten. En ook gebeden voor het konijn. Want als God zorgt voor gras, bloemen en vogels -  hadden we die week gelezen in Mattheüs - dan kon hij ook voor ons konijntje zorgen, legden we aan Lev uit. 
Daarna zijn we gaan zoeken. Eerst maar eens aan de buurvrouw vragen. 
'O, de overbuurman heeft net op facebook een bericht geplaatst van een konijn met een foto,' zei ze. 'Hij vroeg zich af van wie hij was. Ik wist helemaal niet dat jullie een konijn hadden?' 
'Sinds gisteravond,' lachte ik. En ik voegde er nog even tussen neus en lippen door aan toe; 'Op facebook zei je? Tja, daar houd ik me zondag niet mee bezig,' (zo dan was dat ook maar even gezegd), 'maar dan gaan we het wel even vragen. Ik ben benieuwd.'
En buurman D. had een verwilderd, uitgeput, natgeregend konijn. Met bruine hangoren, jawel. Pluche was weer terecht. 

We hebben er ook weer voor gedankt. Wat een les ook voor ons; 
"Worden niet twee musjes om een penningsken verkocht? En niet een van deze zal op de aarde vallen zonder uw Vader. En ook uw haren des hoofds zijn alle geteld. Vreest dan niet; gij gaat vele musjes te boven." Mattheüs 10:29-31
Als God zorgt voor de kleine dieren, zou Hij dan niet voor ons kunnen zorgen? 
Die middag in de kerk ging het over de aanhef van het gebed; 'Onze Vader, die in de hemelen zijt.' We lazen uit Lukas 11. (vers 11-13)
"En wat vader onder u, dien de zoon om brood bidt, zal hem een steen geven, of ook om een vis, zal hem voor een vis een slang geven? Of zo hij ook om een ei zou bidden, zal hij hem een schorpioen geven? Indien dan gij, die boos zijt, weet uw kinderen goede gaven te geven, hoeveel te meer zal de hemelse Vader den Heiligen Geest geven dengenen, die Hem bidden?" 
Zoals Reint Lev de konijnen had gegeven... Wat een lessen door 'slechts' twee kleine konijnen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten