27052015 | het feest van de eenvoud






Groots hoeft niet persé ook een groots gat in je portemonnee te betekenen. 

Laatst schreef ik al over 'trouw'. Nu eens over eenvoud. Die twee hebben een opvallend raakvlak. Namelijk; tevredenheid. Het doen met middelen die je hebt, de kleine dingen die het doen... Het niet zoeken in het meer, beter, spectaculairder... 
Als we onze verlangens achterna gaan, dan zouden we dat wel willen. Het kost totaal geen moeite om elke keer iets nieuws te bedenken wat je zou willen hebben of zou willen doen. Of hoe je het allemaal hebben wilt en hoe het moet verlopen.
We kunnen onbeperkt 'snoepen', letterlijk en figuurlijk. Ik wel tenminste. Ik houd van mooie dingen. Als we heel klein zijn - zo klein als onze dochter van bijna twee - dan leren we als eerste duidelijk te maken wat we wel en niet willen; 'ikke ooke', 'die' en het wijzen gepaard met gegil. Als we zo oud zijn als onze Lev van vier, dan zeggen we 'Ik wil...'. Heel vaak. Veel te vaak.
En als we zo oud zijn als ik ben met mijn zevenentwintig levensjaren, dan zeggen we het nog steeds. 
En dat is... hebzuchtig. Materialistisch. Ontevreden. Vaak ook op mijn eigen verlangens en wensen gericht. Egoïstisch. 

Ik volgde de afgelopen week de blog van Elke dag mama. Een moeder deed haar huishoudboekje open in een financieel krappe tijd en dit was haar conclusie. Wat mij wel aansprak; 'Besparen prikkelt je creativiteit!' Dat is wel wat voor Mevrouw Wispeltuut. En ook voor mensen die zichzelf totaal niet als creatief beschouwen. 
Het is niet erg om je te verlekkeren aan tijdschriften met prachtige plaatjes van smaakvol ingerichte huizen. Om op pinterest mooie plaatjes te verzamelen. Om te dromen.
Maar probeer het eens zelf. 

Afgelopen zaterdag organiseerden wij als kinderen een feestje voor onze jubilerende (schoon)ouders. We verzorgden een high tea, regelden een fotoshoot en hebben 's avonds twee banen op de bowlingbaan bestormd. (Ik dacht dat ik op het laatst spontaan weeën kreeg van die loodzware ballen.)
De high tea hebben we zelf bereid. Van gevulde eieren tot minipiza's, van vers fruit tot brownie. 
De shoot deed een vriend van ons voor een vriendelijke prijs, we maken zelf een fotoboekje als herinnering. Bowlen met een grote groep beperkt ook de kosten. En je hebt nagenoeg een compleet dagprogramma... gezellig samen. En dat was ons cadeau meteen. 
Neem nou die shoot. Ik houd nogal van mooie foto's, dus had op internet al heel wat leuke dingen gezien (in plaats van constant met z'n veertienen op een rijtje te moeten poseren, wat natuurlijk totaal niet spontaan is). Zoiets deden we met de gepimpte lijst uit de kringloop (spuitbus had ik nog). Via marktplaats tikte ik vier ietwat gammele stoelen gratis op de kop, twee kleine IKEA-gevallen waren ook gratis af te halen hier in het dorp. Schoonzus had nog een oude koffer. Voíla, heb je zo een decor. Dat hadden we toch al, want we deden het gewoon in een schapenstal van een kennis. En in het weiland. genoeg leuke hoekjes. Nog een tip voor een fotoshoot? Trek allemaal iets aan met dezelfde kleuren...

Kortom. Om het - net als in de boekjes - wat sjeu te geven, heb je helemaal niet veel nodig. O, jawel. Creativiteit. En dat kun je leren. Echt. (Bijvoorbeeld tijdens een workshop van Mevrouw Wispeltuut...)


Geen opmerkingen:

Een reactie posten