29072016 | Schotland III









Zaterdag hebben we ons vermaakt in de stad Ford William. Leuke winkeltjes, heel veel schotse ruit-souvenirs en nattigheid. Ook kwamen we veel etsen, schetsen en ander creatiefs tegen. En toen wist ik het zeker; ik wilde ook wel zo'n waterverf-setje. 
Meteen heel enthousiast in de auto aan het verven gegaan, maar dat viel tegen. Veel te veel verf, veel te weinig water. Maar na wat oefenen en proberen, werd het steeds leuker en mooier...
's Avonds gingen we uit eten in de "Glenuig Inn" naast ons huis. Mocht je in de buurt zijn; het is een aan-ra-der. Zo lekker, zo mooi opgemaakt, zulke bijzondere smaak-combinaties.. en dat voor gemiddelde prijzen. Je kunt ook accommodaties huren of kajaks (klik). 
En daar komt dan ook de 'sticky toffee-high-five' vandaan. Ik zat me de hele maaltijd al te verlekkeren over het dessert, wat ik had zien staan; tot anderen er gek van werden. Huisgemaakt ijs. Toffee. Caramel. Yummie. Ik weet niet meer precies hoe het ging, maar we kregen er enorm de slappe lach over. De tafel plakte. M'n broertje zat te flirten met een serveerster (kleverige blikken; vat je het al?) en als we een gevatte opmerking hadden de high five. En dan als je je handen loslaat net doen alsof je blijft plakken en zo'n slurpgeluid erbij maken. Dat dus. (Goed verhaal, lekker kort ook...) Super jammer, dat ik vergeten ben een foto van dat lachwekkende dessert te maken. Zul je net zien.
Nou ja. Verder dat (druilerige) weekend kwam er nog een 'red deer' onwaarschijnlijk dichtbij voorbij huppelen; dat is die vage foto hierboven.










Maandag zijn we om te beginnen verzopen bij Tioram Castle. Het was er wel heel mooi, haast tropische plaatjes soms. Dit kasteel kun je alleen maar bereiken als het eb is; ook wel spectaculair. 
Eenmaal terug bij de auto hebben we de natte zooi uitgehangen de de kachel op honderd graden gezet. Alles was weer nagenoeg droog bij onze volgende stop; maar eerst hadden we nog bij een piepkleine supermarkt onderweg wat medicijnen gehaald voor Leah Nore, die een allergische reactie had en wild werd van de jeuk. De medicijnen die we hadden gekocht in de stad zaterdag waren we vergeten. Je verbaasd je weer wat ze in zo'n klein winkeltje hebbeen en jawel, de grotere mensen-variant op haar drankje hadden ze dus ook. En de grotere mensen-variant werkte meteen ook stukken beter. 



Dit was dus op dezelfde dag bij de vuurtoren (Ardnamurchan Lighthouse). De vuurtoren zelf heb ik niet eens fatsoenlijk op de foto, het was ook haast zoeken naar dat ding. Gek genoeg kon ik me er niet aan storen; dit weer is ook gewoon Schots en moet je toch meegemaakt hebben, vind ik. Je krijgt er heel sfeervolle plaatjes van. Dat is net zo leuk als een mooi vergezicht... We hebben er ons even vermaakt, hè broertje?





Wie zich ook vermaakten, waren mijn moeder en ik. We doken een winkeltje in voor een krop sla. Ze hadden er alleen maar fossiele, uitgedroogde en kartonnen groenten liggen. Van de plaatselijke oogst, dat dan weer wel. Onder de spinnenwebben en het stof. Naast de bloederig plakkende zakjes aas voor het vissen. Maar geen sla, gelukkig. We vintage winkelwagens. En een knorrige winkelbediende (dat is dan ook meteen de enige onvriendelijke Schot die ik tegengekomen ben die twee weken). We hebben ongegeneerd foto's gemaakt van de bende daar, irritante toeristen die we er zijn.
Vreselijk gelachen, ook omdat mijn moeder met oorstokjes in haar oren stond en de deur opengesmeten werd, waar zij dus achter stond en het doosje viel tussen de benen van de man die binnen kwam... hi-la-risch!

















Bij het huisje scheen de zon en daar hebben we allemaal nog even van genoten. Lev en ik keken nog even bij het krabben vangen (de held hield er eentje vast) en ik heb schelpen gezocht. Nog geen idee wat ik er mee wil, maar in een glazen potje zijn ze al erg mooi. 
O, helemaal vergeten te vertellen dat bij ons eerste huisje in de baai heel veel (oude) scherven servies te vinden waren. Ik beeld me dan meteen in dat ze van een middeleeuws schip afkomstig zijn ofzo, met een woeste scheepskok die het bord smeet naar een onhandig keukenhulpje en, nou ja... zo moet het ongeveer gegaan zijn. Vast.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten