Hoera. Hoera. Hoera.
Ik verfde een rieten hoed met textielverf, schrobde na weken weer zelf de douche, maakte mijn buffetkast voor het eerst in drie jaar schoon - en dan bedoel ik dus alle planken leeghalen en soppen - en wiedde onkruid - bijna complete bomen - uit de voortuin. En dat naast de was bijhouden, luiers verschonen - de zindelijkheid van mijn zoon staat hoog op de lijst, want twee in de luiers is me te veel werk en te duur -, voeden, visites, boodschappen, mijn uitgebreide middagdutje (gemiddeld twee uur lang) en nog veel meer. Niet op één dag, hoor. En wat niet lukt, mag ik nog twee weken wegwuiven met het excuus dat ik kraamvrouw ben.
Ik voel me weer een beetje voldaan. Een beetje, zeg ik. Want ik blijf natuurlijk een strever. En zolang ik nog rondloop met creatieve plannen en dromen die ik graag nog eens wil uitwerken, zolang ik nog een wasmand vol herstelwerk heb (zal ik het gewoon allemaal weggooien?), ben ik niet voldaan.
Maar het begin is er.
En wat betreft de zomer? Ik begreep dat er weer wat zonnige dagen komen. En anders kom je hier wel mee in de stemming, toch?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten