16042015 | schoolkind, maand één


Onze zoon gaat naar school, vandaag precies een maand. Dit jubileum vieren we. Misschien is vieren niet het juiste woord, of misschien juist wel.

Daar gaat hij dan. In z'n stoere jack van nepleer, iets aan de grote kant. Met z'n afgetrapte gympen, zoals een schoolkind dat betaamt te hebben. Met zijn vlekkerige rugzak, die al menig stoot en druppel te verduren heeft gehad. 
Ik ben trots. Hij pakt zelf zijn rugzak in en uit. Weet alles tot in details na te vertellen. Spreekt zelfs al een paar woordjes Engels, zo enig! Komt regelmatig met een mooi werkje thuis. Je zou zeggen dat het hier vlekkeloos verloopt.

Maar nee. Helaas. School is niet fijn. School stinkt. School is saai. Vaak is hij niet te spreken over school. Omdat hij niet net als J. een kleurplaat voor moeder mocht maken. Of omdat hij geen skeelers heeft (en ze vervolgens nog net niet van het klasgenootje d'r benen aftrekt). Omdat hij niet mocht sturen op de wagen. Of omdat er niets aan de hand is. En dan kan hij de rest van de dag boos zijn. Lev is tegenwoordig vaak boos. Erg boos. "Nee. Niet. Stom." O, wat duurt het lang voordat die buien over zijn. 
Wat het is? Laten we het houden op een kwestie van tijd. 
Lev moet leren op het paadje blijven, maar hij gaat liever dwars door het bos, als je begrijpt wat ik bedoel. Daar zit natuurlijk een creatieve, ondernemende geest achter. Ons als (groot)ouders niet geheel onbekend. Kuch. 

Laat ik het hem zelf even vragen:

Hoe vind je het op school?
"Nee. Niet."
En verder? Vertel eens over school."
"Niet leuk."
O? Waarom niet?
"Omdat ik niet zomaar... zo fijn vind."
Wat doe je op school?
"Geen fijne dingen."  En na enig aandringen (wat voor dingen dan?); "Heel lang werken en ook nog spelen."
Ik doe net alsof ik niet hoor dat hij boos praat. Wat heb je vandaag op school gedaan?
En dan volgt er een heel verslag van de eerste tot de laatste seconde op school. Wat de juf had gezegd. Wie er naar de dokter geweest was. Hoe het werkje in elkaar stak. Welke puzzel hij maakte en waarmee hij speelde op het plein. Wat hij het leukste vond vandaag? 
"Buiten spelen. En de grote laptop." (Hij mocht geloof ik iets doen op de computer, ik citeer; "goed luisteren, hoor je straks een muziekje".)

Ik weet niet wat het is. Hij is boos en tegelijk spat de betrokkenheid en enthousiasme van z'n verhalen. We volgen het gebeuren met gemengde gevoelens. Is het werkelijk zo ellendig voor hem om naar school te gaan, zolang hij toch elke schooldag zonder tegensputteren gaat? Of geeft hij iets aan? Wat dan? We proberen er niet teveel aandacht aan te schenken, dan krijgt het zo'n gewicht. Ik hoef het natuurlijk ook niet straal te negeren, alleen al omdat het gesprek of zijn gedrag soms zo'n negatieve lading heeft. 
Wat is wijsheid? 

"Later als ik groot ben,' vertrouwde hij me gisteren toe, toen we samen aan het tuinieren waren, "word ik een meneer. Een tuinman én een timmeman. En dan ga ik in papa's bus. En ik ben al een heel sterk hoor, kijk eens hoe hard ik werkt! Goeiedag zeg. Maar eerst... eerst ben ik een kleine jongen. Nee, een grote jongen. Want ik gaat al naar school."

En zo is het. Met een opgewekt ochtendhumeur en een flinke lading druiven schuiven we hem maandag weer de school in. Op hoop van zegen.

eerste werkje dat mee naar huis kwam - Rupsje Nooitgenoeg

2 opmerkingen:

  1. ow lastig joh. Je wilt zo graag dat alles fijn en leuk en mooi en leerzaam en goed en gezellig voor je kind op school. Maar ja in werkelijkheid...... succes

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zoonlief zit in groep 2, ging altijd met plezier naar school, vanaf dec niet meer (lees: boos, brommen enz, laatste weken kwaad, nijdig en brullend in de klas) op zoek naar waar t vandaan komt. Denk een stukje faalangst (man, ze moeten veel in groep 2!!!) en ja, als je t gevoel hebt niet goed te doen of daar bang voor bent, ai! Jouw andere berichtje over het maakbare kind maakt voor mij dan weer veel duidelijk waar zoonlief tegen aanloopt. Komt bij dat hij ook graag zijn eigen plan trekt en moeilijk om daar van aft e wijken en school komt regelmatig ook niet in zijn woordenboek voor..laatste 2 wk is het 'probleem' van nijdigheid verholpen dmv stickers plakken als hij vrolijk op school komt :-) voor hem werkt het. Want elke dag boos zijn op/om school is echt niet leuk.
    Ik kan. Iet precies zeggen op welke manier maar de uitzending van Avro heeft me wel weer geholpen en was herkenbaar. Dank voor je blog!

    BeantwoordenVerwijderen