13022014 | hallo wereld

Even voorstellen; misschien ken je me persoonlijk, maar misschien ook helemaal niet. Ik gaf er altijd de voorkeur aan om niet mijn hele 'hebbe en houwe' op het wereldwijde web te plaatsen en anoniem te blijven. Maar door de workshops die ik geef, weten velen toch al wie ik ben, dus hoef ik daar niet heel stiekem in te doen. Mijn pincode krijg je overigens niet. En ach ja, waarom ook niet; er staat niet veel bijzonders op die rekening ;) Zelf vind ik het ook leuker en prettiger te weten wie er achter de berichten 'schuilt', dus bij deze een nadere kennismaking. Ik ben Mirjam, mijn man heet Reint, onze bijna-driejarige zoon heet Lev en onze dochter van acht maanden heet Leah Nore.

En dit is ons huis;

de hal | deze ruimte begrijp ik niet helemaal. Heel nuttig, zonder zou wat onhandig zijn. Er hangen jassen. En er staan schoenen. Je ontvangt er je gasten. Maar het is een onhandige, lange ruimte, waar je elkaar nauwelijks kunt passeren - zeker met een winterjas aan ;). Hoogtepunten in deze ruimte zijn; 1. de kapstok; de jassen hangen half over de radiator, zodat dat onding een beetje uit het zicht verdwijnt, 2. de kinderkapstok die gewoon heel leuk is (check de manier waarop Lev zijn jas ophangt; aan het knoopsgat) en 3. de letters DAG op de muur; als je binnenkomt is het een fatsoenlijk welkom, als je 's morgens beneden komt is het een vriendelijke groet en als je naar bed gaat een warm welterusten.

de woonkamer | echt een beetje onze trots. Vanmorgen eigenhandig omgegooid, wat betreft indeling. Met het verslepen van de loodzware piano brak ik bijna m'n rug, ai. Wat valt er verder over te zeggen? Het is een ode aan de kringloop! En aan alle mensen die zo lief waren iets te geven. Dat schooltafeltje met passend stoeltje is een leuk verhaal. Ik zag dat stoeltje bij kringloop A en kon hem niet laten staan. Kostte me wel vijftien euries en dat vond ik toch vrij prijzig, desalniettemin was ik er zeer content mee. Een week of twee later bracht ik de oude stereo weg naar kringloop B, de cd-speler werkte niet eens meer. Maar zag ik daar toch hét tafeltje voor bij dat schattige stoeltje staan. Echt, zulke dingen maken me erg blij. Tafeltje kreeg ik in ruil voor de stereo. Zie daar, dat is pas zakendoen. 

de keuken | mijn territorium, zou ik haast zeggen. Niet alleen omdat Reint niet zo waanzinnig kookt - en de boel dan wel ontploft lijkt - maar ook omdat ik het leuk en belangrijk vind om lekker en gezond te koken.  Waar Reint dan wel weer heel goed in is; timmeren. Dus maakte hij onze buffetkast. Het blad bestelden we bij de keukenboer (wat een raar woord eigenlijk) en Reint deed de rest. Hij maakte overigens ook onze eetkamertafel. En de alternatieve hocker-salontafel.

We begonnen vrij zwart-wit in ons huis. Maar als je dan hele dagen thuis bent, begint dat wel op je gemoed in te werken, hoor! Vandaar de kleurtjes. Ik word er blij van. De meeste gasten ook. En dat is nou net de bedoeling. Dat is één van mijn taken als huisvrouw.

Dit is overigens de beste versie van onze benedenverdieping, troost je. Meestal sta je om de drie centimeter op een legoblok, loop je tegen een tent aan of slalom je om de verdwaalde sierkussens. De Olympische winterspelen zijn er niks bij. Maar nu lagen de kinders op bed en had ik net alles veranderd. Het beste resultaat zie je toch als alles opgeruimd is en ik heb gebruik gemaakt van deze unieke situatie ;) Nog een opbergtip; in dat frommelige zakdoek-achtige-maar-het-is-een-papieren-zak-ding op de onderste foto zit mijn doosje met lijnzaad. Ik sta op het punt om te gaan sapvasten - maar dat is een heel ander verhaal - en wil mijn lijnzaad binnen handbereik hebben. Zo'n bakkie is niet tof. Een zakkie weer wel. Bakkie in het zakkie. Kost niks, zo'n oplossing. Voilà!

Tot zover de nadere kennismaking. En, wat vinden we ervan?