Weer even een blik terug op de afgelopen dagen. En als ik de foto's daarvan bekijk - altijd een heel waarheidsgetrouwe bron - dan zie ik een patroon. Of een niet-patroon. Een ongelijk ritme. Hoe je het ook noemt, het is iets wat elke keer terugkomt, maar niet hetzelfde is.
We kochten een kerkbank. Niet om onze huisgodsdienst een andere vorm te geven, maar om meer mensen aan onze erg korte tafel een plaatsje te kunnen geven. Tot nu toe nog geen seconde spijt gehad. Daarnaast namen we een abonnement op een pluktuin. Seizoensgroenten (en soms -fruit); uit de regio, biologisch en ambachtelijk. Een eigen moestuin is op dit moment voor ons niet echt haalbaar, vandaar. We wilden zaterdag een leuke wandeling maken. We vonden in de capitoolgids van deze provincie een park-achtig gebeuren. We vonden hem ook in levende lijve, na erg lang zoeken. En daar zagen wij onze eerste lammetjes, treurwilgen in knop - o ja, zag je die kersenbloesemtakken op tafel - en een heel vies jongetje. Thuisgekomen besloot ik voortaan af te wassen. Vroeger had ik er een reuzehekel aan, maar eigenlijk is het wel gezellig, tot behoud van servies en nog veel meer. Ook goedkoper, schijnt.
We kochten een kerkbank. Niet om onze huisgodsdienst een andere vorm te geven, maar om meer mensen aan onze erg korte tafel een plaatsje te kunnen geven. Tot nu toe nog geen seconde spijt gehad. Daarnaast namen we een abonnement op een pluktuin. Seizoensgroenten (en soms -fruit); uit de regio, biologisch en ambachtelijk. Een eigen moestuin is op dit moment voor ons niet echt haalbaar, vandaar. We wilden zaterdag een leuke wandeling maken. We vonden in de capitoolgids van deze provincie een park-achtig gebeuren. We vonden hem ook in levende lijve, na erg lang zoeken. En daar zagen wij onze eerste lammetjes, treurwilgen in knop - o ja, zag je die kersenbloesemtakken op tafel - en een heel vies jongetje. Thuisgekomen besloot ik voortaan af te wassen. Vroeger had ik er een reuzehekel aan, maar eigenlijk is het wel gezellig, tot behoud van servies en nog veel meer. Ook goedkoper, schijnt.
En verder werd ik gewoon heel blij van de zon, de gekke kleertjes van Leah Nore en het zoeken naar een vakantiebestemming. Patroon? Niet. En toch zie ik er dus eentje.
Het doet me denken aan een reactie op het interview. Die suggereerde dat ik voor een 26-jarige in een knellend keurslijf zat. Ok. Een avontuur kan ik mijn leven niet noemen, maar toch beschouw ik mijn leven niet als knellend. Dagelijks doe ik mijn rondje huishouden en zorg ik voor de kinderen. Dat zou kunnen wijzen op een sleur. Op een afschuwelijke verplichting die als pac-man vreet aan mijn persoonlijke ontwikkeling en (keuze)vrijheid. En soms is het ook (in)leveren. Maar dan wil ik voorop stellen dat het een keuze van mij was én is. Dat ik het niet knellend vind. Dat het een taak is die ik graag wil doen - en hé, dat lukt echt niet altijd.
En het patroon? Dat er dagelijks dingen gebeuren die de sleur doorbreken. En als ze niet gebeuren, dan probeer ik die te creëren, door te beginnen aan creatieve projecten of ze eindelijk eens af te maken. Door er samen op uit te gaan. Doordat we het soms net even anders doen dan we altijd deden. Door ons geluk te halen uit kleinigheden. Dat is overigens ook veel haalbaarder dan die nooit-verzadigende carrière, om maar een voorbeeld te noemen.
Geen leven vol spetterende hoogtepunten. Maar dat is net als vuurwerk niet erg duurzaam. En om in de vergelijkingen te blijven; geef mij maar een spaarlamp.
Tenslotte; ik leef hier op aarde niet voor mezelf. En ook niet alleen. Misschien is dat waarom ik deze manier van leven niet knellend of saai vind.
Het doet me denken aan een reactie op het interview. Die suggereerde dat ik voor een 26-jarige in een knellend keurslijf zat. Ok. Een avontuur kan ik mijn leven niet noemen, maar toch beschouw ik mijn leven niet als knellend. Dagelijks doe ik mijn rondje huishouden en zorg ik voor de kinderen. Dat zou kunnen wijzen op een sleur. Op een afschuwelijke verplichting die als pac-man vreet aan mijn persoonlijke ontwikkeling en (keuze)vrijheid. En soms is het ook (in)leveren. Maar dan wil ik voorop stellen dat het een keuze van mij was én is. Dat ik het niet knellend vind. Dat het een taak is die ik graag wil doen - en hé, dat lukt echt niet altijd.
En het patroon? Dat er dagelijks dingen gebeuren die de sleur doorbreken. En als ze niet gebeuren, dan probeer ik die te creëren, door te beginnen aan creatieve projecten of ze eindelijk eens af te maken. Door er samen op uit te gaan. Doordat we het soms net even anders doen dan we altijd deden. Door ons geluk te halen uit kleinigheden. Dat is overigens ook veel haalbaarder dan die nooit-verzadigende carrière, om maar een voorbeeld te noemen.
Geen leven vol spetterende hoogtepunten. Maar dat is net als vuurwerk niet erg duurzaam. En om in de vergelijkingen te blijven; geef mij maar een spaarlamp.
Tenslotte; ik leef hier op aarde niet voor mezelf. En ook niet alleen. Misschien is dat waarom ik deze manier van leven niet knellend of saai vind.
Hoi Mirjam,
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend leul dat ik je ontdekt heb en nu kan meelezen hoe het met jou en je gezin gaat. Weet je nog van onze gesprekken in de PK? Maak je niet druk over wat Jet Bussemaker zegt over 'teren op de zak van je man', of wat anderen zeggen over een knellend keurslijf..... "Thuisblijfmoeders investeren in de toekomst", hoorde ik jaren geleden, toen ikzelf nog fulltime-moeder was. (Mijn zoon met autisme vindt dat ik, ook al werk ik nu nog steeds 1 dag in de week op jouw vorige school, ik nog steeds fulltime-moeder ben, want je blijft moeder...... Tsja, dat letterlijke taalgebruik.....)
Nu ben ik wel heel erg nieuwsgierig wie je bent... ;) En ja, het is investeren. En zoals met vele andere investeringen zie je meestal niet meteen resultaat...
VerwijderenDenk maar eens heel goed na. In de kerk zit ik vaak een paar banken achter je zus.....
VerwijderenWat een goed interview! Ik vind het een hele mooie keuze die je gemaakt hebt. Wil je man geen gastblogje doen over hoe hij dit alles beziet en wat hij ziet als zijn rol binnen het gezin? Dat lijkt me leuk om te lezen. Maar 't is slechts een tip :)
BeantwoordenVerwijderenHee, dat interview had ik nog niet gelezen! Leuk! Gek hè, dat je sommige keuzes in je leven altijd moet verdedigen en sommige nooit...
BeantwoordenVerwijderenIk moet 1 april weer beginnen met werken, twee dagen in de week. Ik ben heel benieuwd hoe ik het ga vinden... Stiekem zie ik er tegenop:-) Gelukkig werkt de heer des huizes maar drie dagen buitenshuis, dus kunnen de kinderen gewoon thuis blijven. Dat maakt het voor mij gemakkelijker om toch weer te gaan werken. We zien wel hoe het bevalt. Valt het tegen, dan ga ik ook gewoon lekker fulltime moederen;-)