24032014 | een mond vol - juichen, lezen, luisteren, zwijgen en vertellen

  

Hieperdepiep! Het was hier - alweer een poosje geleden - feest. Lev is drie jaar en we hebben dikke schik met hem. Dat was overigens een paar weken geleden wel anders. De hele dag vitten, corrigeren, mopperen, straffen, waarschuwen en puinruimen. Maar nu gaat het stukken beter. Het zonnetje en de vrijheid buiten doet hem goed. En al het nieuwe speelgoed biedt weer de nodige inspiratie, vindt ook zijn zusje. De rust is weergekeerd.
Alhoewel; hij presteerde het vorige week nog om in de supermarkt een stelling omver te trekken met allemaal kazen. Gelukkig waren ze verpakt, maar toch; wat een ellende. En dat om zijn inhaligheid; bovenop stond een bakje met proefblokjes. Hopelijk heeft hij ervan geleerd. Vervolgens plaste hij bij de bibliotheek in zijn broek. Ook dat nog.

Nu we het toch over de bibliotheek hebben; daar ga ik wekelijks naartoe. En leuk dat hij het vindt. Samen zoeken we boekjes; ik bedenk een thema en dan mag hij zoeken. De week voor zijn verjaardag zochten we dus boekjes over 'feest'. Hij weet het al aardig te vinden. De voorkant 'lezen' en plaatjes 'ontleden'. Daar begint het toch mee!? Na het boekenritueel - er zit overigens altijd een informatief boek bij uit de 'grote boekenkast - lees ik er een boek voor. In een hele grote stoel. Erg gezellig, we passen er net met z'n tweetjes in. Hier vond ik onder andere een hele site over de voordelen van voorlezen. Op de jeugdvereniging waar ik leiding geef merk ik het ook; zelfs vijftienjarigen zijn muisstil als ik een verhaaltje voorlees. Lev wordt er rustig van. En het heeft ook al effect op Leah Nore van nog geen tien maanden. Die springt bijna de kinderstoel uit als ik voorlees uit de kinderbijbel na het eten.

Afgelopen week las ik iets verrassends. W.G. van der Hulst - die man van de knierpende klompjes en 'och moesje'- hield ooit een pleidooi voor vertellen. Da's nog beter dan voorlezen, meent hij. Hieronder kun je een link vinden om de artikelen te lezen. Heerlijk taalgebruik. En verban ook meteen je stofzuiger (hoe dat zit moet je maar lezen).

Wat betreft de woordenschat van Lev, tja... Dikke schik, zei ik al. Maanden geleden wilde hij graag de 'sujujujuh' hebben. Ik lieg niet. Hij was in alle staten. Ik geloof dat hij wel een hele middag bezig is geweest om me duidelijk te maken wat hij zocht. En toen kwam het; 'Eén, tee, trie!' Juist. De rolmaat (die ik onpedagogisch als ik kan zijn en tot grote ergenis van Reint 'centimeter' noem. Sujujuh dus.). Vandaag had'tie weer zo'n woord. We zijn er nog niet uit. Tips zijn welkom. Hij kent een jongetje dat bah(k?)boor is. Het heeft te maken met stout zijn. Je zou er toch gek van worden?

Maar goed, hij kan nu zo lief en wijs meepraten. Dat is overigens ook oppassen geblazen. Ik besprak met Reint aan tafel het onderwerp van de jeugdverenigingsbijeenkomst - leuk woord voor scrabbel trouwens - en dat ging over seksualiteit, wat naar Gods wil in het huwelijk thuishoort. Lev mengt zich halverwege in het gesprek; 'Papa trouwen, mama trouwen,' weet hij, wijzend naar de gouden ring aan onze handen. Juist.

Ten slotte; onze nieuwe aanwinst, mede mogelijk gemaakt door (timmer)manlief; een krijtbord voor de kerntekst van de week naar aanleiding van de preek. Het helpt echt om ook doordeweeks nog te mediteren over het gehoorde, elke keer als je het weer leest. De les van vorige week; Waar wij het vaak zo goed weten en altijd wel iets te zeggen of tegen te sputteren hebben, zweeg Hij. Hoe onterecht het ook was, wat ze Hem aandeden en waar ze Hem mee bespotten. Ook daarin wil Hij Borg zijn! Om onze grote mond en boze tong.' Nog een passend verhaal daarbij. Ook mooi om te vertellen trouwens;

Socrates, de Griekse wijsgeer, liep eens door de straten van Athene. Plotseling komt een man opgewonden naar hem toe. “Socrates! Ik moet je iets vertellen over je vriend die...” 

“Ho eens even”, onderbreekt Socrates hem. “Voordat je verder gaat. Heb je het verhaal dat je mij wilt vertellen gezeefd door de drie zeven?” 

“De drie zeven? Welke drie zeven”, vraagt de man verbaasd. 

“Laten we het proberen”, stelt Socrates voor. 

“De eerste zeef is de zeef van de waarheid. Heb je onderzocht of het waar is wat je mij vertellen wilt?” 

“Nee, ik hoorde het vertellen en...” 

“Ah juist! Dan is het toch zeker wel door de tweede zeef gegaan? De zeef van het goede? Is het iets goeds wat je over mijn vriend wilt vertellen?”

Aarzelend antwoordt de man: “Eeeh nee, dat niet. Integendeel...” 

“Hm”, zegt de wijsgeer. “Laten we dan de derde zeef gebruiken. Is het noodzakelijk om mij te vertellen wat jou zo opwindt?” 

“Nee, niet direct noodzakelijk”, antwoordde de man. 

“Welnu”, zegt Socrates glimlachend. “Als het verhaal dat je me wilt vertellen, niet waar is, niet goed is en niet noodzakelijk is, vergeet het dan en belast mij er niet mee.” 

Artikelen W.G. van der Hulst. > 'moeders levenskunst' en daaronder 'verhaaltjes vertellen' en nog een keer 'verhaaltjes vertellen', daaronder.