17032014 | over hard werken en het beeldscherm

Ik was even op zoek naar iets bij de IKEA en zag toen dat ze vandaag een nieuwe tv-reclame lanceren. Wij hebben geen tv (overigens echt aan te raden, ik snap überhaupt niet waar mensen de tijd nog vandaan halen om te gaan zitten kijken), maar de reclame was te zien via youtube, dus voila!

Het is natuurlijk gericht op hun eigen verkoopcijfers, maar toch. Reint is in januari voor zichzelf begonnen en ik heb een halfmiljoen aan plannen om vanuit huis van-alles-en-nog-wat te gaan doen, met de andere helft van die miljoen ben ik al bezig, dus ik voelde me wel aangesproken. 

Werken vanuit huis. Het heeft zo zijn nadelen, maar ook heel veel voordelen. Zeker als moeder, vind ik. Kun je toch zaken doen en ben je er ook voor de kinderen. Het is hard werken als je voor jezelf begint, dat merk ik wel. En het is ook zoeken naar een juist ritme om te voorkomen dat je privéleven lijdt onder al de zakelijke beslommeringen. En heel belangrijk om alles op de juiste plaats op te bergen (het is hier 'oorlog' als iets niet op de juiste plek ligt). Zie ik in de reclame toch een leuk dingetje zeg...



(stemmetje; "Heb je het nodig?"
Ik; "Ehhh... nee." Ok. Skip.)

Maar goed, nog even over die tv. Natuurlijk heb je uitzendinggemist.nl en allerlei andere kanalen, zodat je zo'n beetje alles kunt volgen. En die verleiding is er best. Maar het blijft een verleiding. Er zijn een heleboel zinvolle dingen te zien op tv en de DVD. Maar ik blijf erbij dat er ook genoeg rotzooi te zien is (lees; overspel, moord, haat, vernieling en bedrog). En er een heleboel tussen zit wat echt niet van toegevoegde waarde is. De kans is groot dat je van het één naar het ander gaat en zo een heleboel tijd zit te verdoen, die je beter in heel veel leuke, belangrijke en zinvolle zaken kunt steken.
Ik vraag me wel eens af waarom wij als mensen  zo kunnen genieten van romans en kwelerige films of heftige spannende boeken en afleveringen met knappe vrouwen en sterke, stoere helden met vierkante kaak en scheve grijnzen die harten doen kloppen. Of wat dacht je van de reality-verhalen? KOS-TE-LIJK. Waarom?
Dromen we niet allemaal van wat we lezen/zien? Van hoe-alles-toch-nog-goed-kwam in het-meest-ideale-plaatje waar alles aan elkaar hangt van toevalligheden? Of kijken we om onszelf stukken beter te voelen? Verstoppen we ons achter het beeldscherm om niet om ons heen te hoeven kijken naar ons eigen leven? Het heeft ook veel raakvlakken met al de sociale media; je beterste-best laten zien, allerhande onzinnigheid 'appen', onverzadigbaar rondneuzen op facebook (en wat is het leuk, laten we eerlijk zijn)...
Ja. Het is generaliserend. Niet alle verhalen kennen een happy end, zijn leeg of staan bol van het kwaad.  Niet alle gebruik van sociale media is op één hoop - de vuilnisbelt - te gooien. Maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Dan heb ik het nog niet eens over de verwoestende gevolgen voor bijvoorbeeld ons moraal. Wat dacht je van huwelijkstrouw, overprikkeling, materialisme en individualisme, (even adem halen), gezag, concentratiestoornissen, slapeloosheid en...

Laten we leven in de werkelijkheid en daar ons eigen sprookje schrijven. Werken aan bijvoorbeeld je huwelijk, energie en tijd steken in het omgaan met/zorgen voor de naaste, naar buiten gaan; beeldscherm en wifi uit, voelsprietjes aan. Echt bereikbaar zijn. Dat is ook een vorm van vasten.
En dan is het kringetje weer rond. Van thuiswerken 'met IKEA' naar thuiswerken met... onszelf en onze naaste. Zoals IKEA zegt; "De mogelijkheden zijn eindeloos als je in oplossingen denkt."