31032014 | pluk de dag

Al eerder schreef ik over de pluktuin. We hebben nu precies een maand een abonnement en zijn erg tevreden. Zeker nu het warmer wordt en de tuin steeds groener ziet. Maar waar ik vooral blij van word, is de filosofie achter deze tuin. Ik ben niet zo heel filosofisch, maar via wikipedia kom ik een heel eind. 

Jullie kennen de uitdrukking vast wel; carpe diem. Mij is altijd geleerd dat dit geen gepaste uitdrukking is. "Pluk de dag" zou hedonistisch zijn. Alsof het genot het hoogste goed is. Bovengemiddeld streven naar lustbevrediging. Bandeloos. Decadente levensstijl. Zich niet bekommeren om anderen en vooral zelf zintuiglijk genieten. Aldus 'wiki'.  En dat keur ik zelf ook af. Als ik iets belangrijk vind om mee te geven aan ons nageslacht, is het wel beheersing. Geen carpe diem hier ter plaatse. 

Ander - niet al te diepzinnig - onderzoek bevestigt dit standpunt. "[...] carpe diem quam minimum credula postero ". Oftewel; "pluk de dag en reken zo min mogelijk op morgen". Afgezien van het feit dat ik het nogal onverstandig vind om niet te rekenen op morgen of rekening te houden met de gevolgen van onze levensstijl of levensvisie, vind ik het ook zo leeg. Bovengemiddeld streven naar genot. Zou het nou werkelijk gelukkig maken? Ik geloof dat zulk genot onverzadigbaar is. Eenzaam maakt. En aan een heel ander geluk voorbij gaat.

Maar hé, we mogen echt wel genieten! Het is niet zo dat ik kruipend over de aarde ronddool omdat het allemaal zo ellendig is en ik 'niets mag'. Nogmaals; er is een ander geluk. Geluk vanuit een bepaald perspectief. Met een doel. Gericht op God en mijn naaste.
En vanuit dat oogpunt geniet ik ontzettend van een initiatief als de pluktuin. Allereerst zie ik 'mijn' voedsel groeien. Spinazie. Radijsjes voor die heerlijke salade. Bloemkool, rabarber, rijen tuinboonplantjes - vergeef me als het een ander plantje is, doperwten in kiem, fruitbomen en kruiden. Het smaakt niet alleen beter. Het is ook goed om te beseffen dat voedsel niet zo vanzelfsprekend is. Dat geef ik ook door aan onze kinderen. We zijn afhankelijk van regen en droogte en het kost ook inspanning. Niet zomaar 'plukken' uit de schappen. Het leven is niet maakbaar. We kunnen niet alles naar onze hand zetten.

Nog een aspect van deze pluktuin is - in aanwas - het gemeenschappelijke. Ik hoop als vrijwilliger komend seizoen af en toe een steentje bij te dragen. Samen zorgdragen voor ons voedsel. Ideeën delen. Elkaar inspireren. Dat geeft dankbaarheid. Voor deze mogelijkheid. Voor dit plezier. Voor het voedsel, maar ook de kennis die ik 'pluk' en het besef wat ik hiermee 'oogst'.

Dus. Niet pluk de dag. Het moet zijn; Pluk de dagverse zegeningen. Maar ik weet niet hoe je dat in het Latijn verwoord.
Of toch wel. "Soli Deo Gloria"