Wat een heerlijke dagen! Het begon eigenlijk al met de preek van donderdagmorgen, op Hemelvaartsdag;
"Gij zijt opgevaren in de hoogte; Gij hebt de gevangenis gevankelijk gevoerd; Gij hebt gaven genomen om uit te delen onder de mensen; ja, ook de wederhorigen om bij U te wonen, o HEERE God!" Psalm 68:19
's Middags lieten we ons zakken naar het zuiden, de kindertjes onder de vleugels van een zwager en zus achtergelaten. Het weer was wederom veel aangenamer dan de berichten ons hadden verteld en we zijn dus veel buiten geweest. Echte stevige wandelingen zaten er niet in, maar we hebben genoeg andere leuke dingen gedaan. We hebben ons voorgenomen een andere keer terug te gaan om daar wat kilometers te voet af te leggen door de velden.
Alles was zo mooi! Paardenbloemen massaal als pluizenbollen met de glanzende, gele boterbloemen in de velden, van die landelijke, smalle weggetjes en heggetjes en niet te vergeten het fluitenkruid.
Bij zonsopgang - ja, ik heb heerlijk geslapen, maar die buik... - floten er zoveel vogeltjes dat het bijna lelijk was. Dat bedoel ik niet verkeerd, maar het was werkelijk een kabaal. Een heel mooi kabaal dan.
Wat zal ik verder zeggen? Veel te veel gesnoept en gegeten, een rommelmarkt - met de nadruk op rommel - in Luik, een aantal indrukwekkende kerken in Aken en Maastricht en een heel stil monument voor al die gestorven Amerikanen. Stel je eens voor dat heel dat veld vol staat met (jonge)mannen in plaats van marmeren kruizen... En daaromheen de uitbundige natuur in de kracht van het leven, net als die gesneuvelde soldaten toentertijd. Dan vraag ik me toch even af wat wij met die ontvangen vrijheid doen in Nederland en de rest van de wereld...
Het was heerlijk. En eerlijk is eerlijk; zeker zo heerlijk omdat we saampjes waren. Even zonder de kinderen. Maar daarover later meer.
Goede zondag toegewenst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten