Dat moet je niet onderschatten, hoor. Meneer loopt weer rond en 'das effe wenne' voor mama die vier, vijf dagen lang niet op hoefde te letten omdat de patiënt voor pampus op de bank of in bed lag.

Maar ik word snel bij de les gehaald; in een onbewaakt ogenblik gooit hij de staande lamp bij oma om en het glazen kapje ligt aan diggelen. Hij staat aandachtig naar een opgeraapte scherf te kijken.

Ik bonjour hem de keuken in en haal de scherf uit zijn handen. In een ander onbewaakt ogenblik had hij er waarschijnlijk al één te pakken, want er ligt al een scherf op het aanrecht. En we zien bloed...

Nu loopt hij met een pleister. En z'n duim gebruikt hij niet; die steekt de lucht in. Want die 'ies auw'.