Waar blijft de tijd? Even dit, even dat. Af en toe doe ik hier een kort verslagje van al mijn activiteiten, om me vervolgens weer nuttig te maken in mijn huishouden of elders. Als ik mijn blogs nalees, blijft er een onbestemd gevoel hangen. En een aantal gedachten.
Er is geen rust. Wat wil ik? Die altijd ontastbare, onbereikbare droom om 'iets' te ondernemen, maar wat? Zoveel dingen die ik zou willen doen, waar ik meer tijd aan zou willen besteden. Fotografie, eten. Echt, ik doe iets verkeerd. Voor de buitenstaander niet, die denkt; 'Mens, maak je niet druk,' of erger nog 'Doe niet zo ontevreden, ondankbaar.'
Maar ik dwaal rond. Verlang naar iets moois. Iets fijns. Iets uitdagends ook.
Echt, ik ben dankbaar voor mijn leven. Ik heb een liefhebbende man. Twee gezonde, levendige kinderen. De zon schijnt. Er zijn zoveel zegeningen.
Maar het is alsof ik iets mis. En wat is dat iets? - wordt vervolgd -

3 opmerkingen:

  1. Volg je hart! Schrijven is in elk geval ook één van je talenten!!
    Mooi kopje trouwens, al een verzameling aan het opbouwen? ;-)
    Fijn weekend!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ken het gevoel hoor, ik wil ook nog zooooveel doen maar kom altijd tijd te kort. Jij zit met die kleintjes ook in een tropentijd. Maar als je zo onrustig blijft misschien toch eens toegeven aan je gevoel en er iets uitpakken om wat mee te gaan doen. Jij schreef toch ook die verhalen bij die oude foto's of heb ik dat nou mis? Dat deed je erg goed. Je kopje, de foto, is prachtig en inderdaad zoals Marieke ook aangeeft mooi voor een verzameling. Pascale X

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ja joh niet denken maar gewoon doen;)

    BeantwoordenVerwijderen