09092014 | slaap kindje, slaap II



Lev en Leah Nore sliepen de tweede week van de vakantie bij ons op de kamer. Lev wachtte tot wij naar bed gingen en Leah Nore zette 's morgens de boel op stelten zodra ze ons zag. Dat zijn we natuurlijk helemaal niet gewend en wij vonden het dus ook geen geslaagde ervaring.

Het zette me wel aan het denken, ook door het bericht wat ik had geschreven over het slapen van de kinderen en een aantal reacties daarop. Allereerst wil ik voor de duidelijkheid nog eens onderstrepen dat het vanuit mijn ervaring en mening geschreven is. Ik ben niet op dit onderwerp afgestudeerd, maar ik heb me er - nu nog beter - in verdiept en ben een beetje ervaringsdeskundige. Ook omdat een vriendin me ernaar vroeg... Voìla, nog eens wat over dit onderwerp.

In veel landen en gebieden slapen de kinderen bij hun ouders in dezelfde ruimte of in hetzelfde bed. Ook in ons land zijn er ouders die bewust kiezen voor natuurlijk ouderschap. Op een site over natuurlijk ouderschap las ik een artikel over het samen slapen. Ik citeer hier een recensent van het boek 'Three in a bed' van de schrijfster Deborah Jackson;
Door niet te reageren op het gehuil van je baby geef je je kind het signaal dat om hulp vragen geen zin heeft, want er wordt toch niet naar je geluisterd. De “befaamde” slaaptraining die na slechts 3 of 4 nachten laten huilen van je baby resulteert in een stil kind, is gebaseerd op het principe van ‘learned helplessness’, aangeleerde hulpeloosheid. In slechts 3 tot 4 nachten heb je je kind geleerd dat het op jouw liefde en hulp niet hoeft te rekenen en dat het dus net zo goed niet eens hoeft te proberen om dat wel te krijgen. In plaats van bewondering te hebben voor de standvastige ouder die zijn kind vroegtijdig goede slaapgewoonten bijbrengt, is het betuigen van medeleven aan het kind dat, gezien door de ogen van “primitieve” volkeren, gruwelijk behandeld wordt, meer op zijn plaats.
Eh... ok? 
En de recensent schrijft nog meer; 
Wat me het meeste aanspreekt is haar visie op baby’s en kinderen. Vanuit haar visie zijn baby’s fascinerend en leuk en hebben ze eisen en wensen die gezien hun totale afhankelijkheid en kwetsbaarheid heel natuurlijk zijn. Dit in tegenstelling tot de visie in veel westerse landen, waar baby’s vaak gezien worden als manipulerende en veeleisende mormels die je, als je niet goed oplet en niet tijdig ingrijpt, tot wanhoop drijven.
Dat is de andere kant. Als ik het goed begrijp, behandel ik mijn kinderen gruwelijk door de ogen van [...]. Tjonge. Ik denk dat een grijs gebied nog zo gek niet is. Dit is wat kort door de bocht, denk ik. Dat was ik in het vorige bericht misschien ook. 
Ik zie mijn kinderen niet als 'manipulerend' of 'veeleisend', laat staan 'tot wanhoop drijvend'. Het is nooit mijn bedoeling geweest de kinderen het gevoel te geven dat huilen niet helpt. Andersom zou ik ook nooit zeggen dat het gruwelijk is om niet samen te slapen, bijvoorbeeld. Maar er is ook wel wat voor deze theorie te zeggen. 

Laten we voorop stellen dat het dag-en-nachtritme een scheppingsorde is. Tegenwoordig rekken we de korte en donkere dagen op met lampen en in het barre noorden wordt het 's nachts niet eens donker, maar dat neemt niet weg dat slapen gewoon noodzakelijk en normaal is.
Hoe vullen we dat in? Volgens mij is dat heel cultuurgebonden. Waar we in Nederland het liefst ieder op een aparte kamer hebben voor de goede orde en de rust, slapen ze aan de andere kant van de wereld dicht bij elkaar. (Is dat overigens een bewuste keuze, gezien de ruimte in een hutje?) De baby's bij primitieve volken worden de hele dag tegen het lichaam van de moeder aan gedragen. Ook ik ken mensen in mijn naaste omgeving die hun kind overdag ook bij zich dragen in een draagzak. Ik denk dat het heel natuurlijk is, net zoals het voeden op verzoek bijvoorbeeld.
Onderzoek wijst onder andere uit dat wiegendood minder voorkomt bij kinderen die bij hun ouders slapen. Niet onbelangrijk, lijkt me.
Anderzijds leven we in een andere maatschappij. De meeste vrouwen beginnen na drie maanden weer met werken en dan heeft het kindje de moeder ook niet meer 'binnen handbereik'. Kinderen worden vaak weggebracht of er past een grootouder of kennis op. Voor de werkende al-dan-niet-borstvoedende/kolvende moeder lijkt me het helemaal fijn om de nachtrust te krijgen die nodig is. Volgens de boekjes zou een kind tien uur mogen slapen. Maar de praktijk is vaak anders.

Ik pleitte in mijn vorige bericht voor 'laten huilen'. Onderzoekers en deskundigen adviseren dit niet onder de zes á zeven maanden, maar wij hebben dat wel gedaan tot op zekere hoogte. (Ik kan me herinneren dat ik in de kraamweek Leah Nore hoorde huilen; ze lag net in bed. De kraamverzorgster was op haar kamer, maar die had ze blijkbaar niet nodig. Ik was nog niet eens in het kamertje en zei iets als; 'Wat is er, meisje?' En ze was stil. Natuurlijk had ze me nodig, na zo lang in mijn buik gezeten te hebben. Ik aaide haar en suste boven haar bedje, terwijl ze haar duim zocht. Daarna heeft ze nog heerlijk verder geslapen.) Volgens onderzoek is gebleken dat het - zeker vanaf die leeftijd - niet schadelijk is en dat deze kinderen beter sliepen onder andere. Dat geloof ik wel. Maar dan is het 't ene onderzoek tegen het andere. Wat is wijsheid?

Uiteindelijk doet iedereen waar die zich goed bij voelt. Terugkomend op het citaat; Ik ben persoonlijk van mening dat een kind niet na die drie of vier nachten heeft geleerd dat het niet op mijn hulp hoeft te rekenen. Andere momenten (op de dag) bewijzen het tegendeel, zeker omdat ik volledig thuis ben.
Maar ja, wat dit betreft is er geen goed of fout. Er zijn meerdere manieren om het doel te bereiken; in dit geval een goede nachtrust voor het hele gezin. 
Voor de hopelozen onder ons, hier nog een methode van de kinderarts Harvey Karp om huilende kinderen rustig te krijgen. Vijf maal 's' in deze volgorde; Swaddling, Side position, Shushing, Swinging en Sucking ofwel inbakeren, zijligging op de arm, sussen, wiegen en zuigen. Lees hier meer. Zoals ik zelf net in het voorbeeld ook al aangaf, gebruiken we vaak één van deze manieren om ons kindje te troosten, maar niet alle vijf, laat staan in een doordachte volgorde. Het proberen waard, lijkt me. 

Opvoeden. Dat doen we allemaal een beetje anders. We kunnen zeker van elkaar leren en elkaar inspireren of bemoedigen. Wat betreft de inspiratie; ik heb een schitterende documentaire over  vier totaal verschillende manieren van opvoeden/opgroeien gezien.

4 opmerkingen:

  1. Manipulerend en veeleisend kunnen kinderen wel zijn, denk ik. 't Zit hem in de toevoeging "mormels", want dat zijn ze nooit. En als nuchter blijven denken, westers is, dan zij dat zo. Gewoon doen zoals jij denkt dat het best bij jullie past. Ik vind je stukjes bijna altijd weloverwogen en nuchter, zo ook je mening over het slaapgedrag. Dit moest me zomaar even van het hart!! Succes!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat heb je hier mooi over geschreven. Elke baby is anders. Ik heb er zes gekregen. Onze eerste had twee weken hoofdpijn door voorhoofdsligging. Zo'n kindje heeft veel liefde en aandacht nodig. Onze vijfde huilde zes weken. Onze laatst baby hebben we ingebakerd. Dat zorgde voor rustige nachten met maar één nachtvoeding. Hij was tien pond. Zo'n lieverd. Maar hij had het heel gauw koud. Nog steeds. Ieder kind is weer anders. Daar pas je je op aan als moeder. Nu is daar meer aandacht voor dan vroeger. Toen moest alles volgens de regels. Dank je wel voor dit blogje. Roept een heleboel herinneringen op.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi dat je twee heel verschillende blogs hierover schrijft! Ik denk idd ook niet dat er één best antwoord is. Elk kindje is anders, elke vader/moeder is anders. En dan ook nog eens elke bevalling (waardoor n baby n makkelijke of een moeilijke start kan maken)
    Mooi wat Jedidja hierboven schrijft, dat laat zien dat ze ieder kindje in liefde observeerde en het probeerde te geven wat het nodig had!
    Zelf ben ik er per kind weer in veranderd, in m'n visie op dit onderwerp. En ze sliepen allemaal binnen 8 weken door..
    Grappig wel, want ik kan dus niet concluderen dat ze met de ene 'aanpak' sneller of langzamer doorsliepen..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Bedankt dames, voor deze mooie aanvullingen.

    BeantwoordenVerwijderen