26012014 | vervelen is vervelend I



Je hoort het wel meer. Kinderen die zich vervelen. En dan vervelend gaan doen. In plaats van kleuren op het papier, de stift over je eiken tafel laten dansen. De doos met LEGO omgooien, twee blokjes aan elkaar bevestigen en daarna door de hele berg lopen tot alles onder de bank geschopt ligt. Slagveld-principe noem ik dat. En dan is het te hopen dat ze niet eerst al datzelfde hebben gedaan met de auto's, poppenspullen en de puzzels. Dagelijks leuren om een filmpje of - als ze wat ouder zijn - achter het scherm hangen voor een game. 

Er ligt niet elke dag sneeuw. Je gaat niet dagelijks naar de kinderboerderij. Laat staan naar de dierentuin. Ik ben er ook geen voorstander van om de hele middag met de kindertjes koekjes te bakken of te knutselen, al is dat met regelmaat wel erg gezellig en nuttig om te doen. 
Er zijn sites als pinterest en welke.nl waar je massa's aan creatieve inspiratie kunt vinden. Maar daar heb ik het niet over. Ze moeten zichzelf kunnen (blijven) vermaken. En in dit seizoen kan dat niet altijd buiten.
Kiwicrate leek me enig. Maandelijks een knutselpakket toegezonden krijgen, maar dat is dus ook behoorlijk duur. En dat kan ik zelf ook, denk ik dan. 

Wel of geen tv. Hoe oud ze ook zijn; er zijn kinderen die zich vervelen. En dat kan heel vervelend uitpakken. Zelf merk ik dat ik alleen al chagrijnig wordt van het gemopper, laat staan dat je dan ook nog baalt van de stift op je behang (hier is het gelukkig nog niet zover). Het gaat erom dat een kind leert spelen. Eerder kon Lev zich goed vermaken, dat nam de laatste maanden sterk af. Misschien ook omdat zijn zusje er is. Ik merk dat Leah Nore erbij gebaat is om af en toe 'opgesloten' te zitten in haar box. Dus beperk ik soms Lev z'n speelvrijheid ook. 
Hij heeft één soort speelgoed beneden staan, de rest staat boven op de kast. Ten eerste voorkomt dat het slagveldprincipe en ten tweede merk ik dat de verveling juist toeneemt als het speelgoed toeneemt. Uiteraard mag hij op eigen initiatief wisselen van soort - mits alles opgeruimd is - en dan heeft hij nog een doos met beestjes, een paar boeken van de bieb en zijn gereedschapskoffer binnen handbereik. En puzzels. Hij hoeft het maar te vragen en hij mag kleuren. 

Gebrek aan speelgoed is er niet. Zoals ik al zei; ik help hem regelmatig op weg. Maar die spanningsboog is zo kort. Even op de piano, even op het bord krijten, even... Is dat misschien het probleem? Niet dat hij wisselt van bezigheid. Maar die onrust? Begrijp me goed, dat wisselen is het niet. Maar wel dat de grens zo overschreven is. Drie keer wisselen en dan... Schoppen tegen alles wat op de grond ligt. Gooien. Afpakken van Leah Nore (of andersom). Spullen uit mijn kasten of lades pakken (zoals rietjes, zucht). 

Ik ben hier niet de dependance van de speelgoedwinkel, moet ik eerlijk zeggen. Ik vraag me af in hoeverre een kind gebaat is bij allerlei soorten speelgoed. Denk maar aan het 'in-de-hoeken-spelen' op school. Kun je ook niet halverwege wisselen. Het is hier anderzijds ook geen museum. Er mag gespeeld worden. Twee keer per dag (tussen de middag en na het avondeten) wordt er opgeruimd. Tussen de middag, omdat ze dan overnieuw kunnen beginnen en de eventuele verveling van de morgen niet doorzet na de lunch en 's avonds, omdat er dan fatsoenlijk gezogen kan worden en het gewoon prettig is.

Een daarbij komende vraag betreft zijn vierde verjaardag. Het duurt nog even. Ik maak zelf een tent, omdat hij nog steeds dol is op het maken van 'holletjes'. Dat ding kan van de zomer ook in de tuin. Ik kan natuurlijk allerlei praktische dingen vragen als een broodtrommel en een rugzak. Maar er komt natuurlijk ook speelgoed. Prima. Maar wat? Waar doe je hem een plezier mee? LEGO, Playmobiel. Ik weet het. Allebei? Hmmm. Auto's. In de buurt hebben ze een winkel met binnenspeelzand. Soort klei, maar dan zanderig. Vindt'ie hardstikke leuk. Wie weet ontpopt hij zich tot een ware knutselaar als hij eenmaal op school zit. Knutselmateriaal dus. Ideeën genoeg, maar nogmaals; waar doe je hem een plezier mee? En belangrijker nog; hoe leer je je kind zijn eigen spel te spelen? 

5 opmerkingen:

  1. Wellicht dat het feit dat hij bijna vier wordt ook meespeelt? Ik vond het laatste half jaar voor mijn dochter naar school ging erg pittig en merk dat nu ook aan mijn zoon. Heb voor mezelf en voor jou de hoop dat het beter wordt als de jongens naar school gaan. Wat betreft speelgoed: hier een knutsel- en een playmobilkind. Voor Lego moeten ze volgens mij nog wat ouder zijn; is best ingewikkeld om in elkaar te zetten.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hey nog bedankt voor je tip naar het artikel over het vervelen. Interessant! Het is altijd zo'n gezoek naar hoe en wat en hoeveel enzo :)
    Het kinetisch zand waar je het over hebt is inderdaad erg leuk! Met lego word er weinig gespeeld tenzij papa of mama meespelen....... Ik ben benieuwd hoe het straks gaat als je kind naar school gaat!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik bof. Mijn zoon heeft altijd gespeeld. Veel fanasie Ook toen hij kleiner was. Nu is hij tien en luisterboek zijn echt heel favoriet! het is heel verschillend per kind. Wat ik altijd gedaan heb, ook bij de andere kinderen: de spelotheek. Dingen lenen; kijken wat bij hen paste en dan soms iets kopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Rianne28.1.15

    Hier juist veel lego! Oudste zoon (nu 4 jr) cadeau gedaan voor zijn derde verjaardag en hij verveelde zich een stuk minder. Zoon van twee doet ook mee. Bouwen, weer afbreken, bouwen.. etc. Spelen met gebouwde lego of met playmobil doen ze verder niet veel. Verder zijn hier als speelgoed het meest favoriet: stokken, stenen, zand en oude lakens en dekens. Ondanks dat er genoeg ander 'echt' speelgoed is. Oh en boeken, veel boeken :).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Rianne28.1.15

      Ecxuus, zoonlief kreeg voor zijn vierde verjaardag lego, hij is inmiddels bijna 5 :)

      Verwijderen