01042015 | wijze woorden in april

Iets nieuws. Soms kom ik namelijk plaatjes of uitspraken tegen, die me aan het denken zetten en inspireren. Bij deze introduceer ik de wijze-woorden-rubriek. En deze maand is het een reclame van STIHL. Een merk voor allerlei soorten gereedschap in de tuin, zou ik zeggen als leek. En ik vond hun reclame wel toepasselijk, zeker nu het warmer en zonniger wordt (behalve deze week dan); 

Zo heb je in Amerika een Wild & Free community. Het is een inspirerende organisatie voor homeschooling-ouders en -leerlingen, die het buitenleven en vooral buiten leren stimuleren. Ik volg hen op Instagram, omdat ze naast de mooie en inspirerende foto's ook hele mooie uitspraken plaatsen.

En elke keer als ik op die foto's kinderen zie slingeren in bomen of op hun blote voeten door het gras zie rennen of als ze doorweekt van een regenbui met hun hond spelen, dan bekruipt me dat gevoel dat ik tekort schiet. Onlangs was ik bij m'n zus en dan moet ik even slikken als de kinderen buiten spelen, terwijl het nat is. Dat geeft dan weer extra bende en ik moet nog een uur in de auto... enzovoorts. Uiteindelijk viel het best mee. Leah Nore sliep al snel. In het autostoeltje, in haar onderbroek, met een warm dekentje over de blote beentjes. Lev had ook z'n vieze gympen uitgetrokken en de schade bleef beperkt. Ik was er achteraf wel blij mee dat ze even een frisse neus schepten.

Naast dat je kinderen vies kunnen worden (en nu ik dit typ, vind ik mezelf echt een zeur), hebben we hier echt beperkt de ruimte. Een kleine tuin. Het is altijd nog meer dan een balkon of helemaal niets, ik weet het. Ik sprak vandaag een moeder op het schoolplein die jarenlang met man en vier kinderen in een appartement woonde. Respect. 

Een tuin waar kinderen kunnen ravotten, een speeltuin waar ze de straat niet voor over hoeven te steken, het lijkt me heerlijk. Maar dat is hier gewoon niet. Spijtig. Eerder ging ik regelmatig met hen naar de kinderboerderij bijvoorbeeld. Maar in de winter is dat niet zo handig (vies, koud, zeur, zeur). En verder zeur ik dan weer over het feit dat de kindjes zich zo slecht vermaken. Gek hè? Omdat moeders geen zin heeft, het teveel moeite vind...

Zelfs het wandelen naar de winkels schiet er nu vaak bij in. Teveel gedoe, laten we maar met de auto gaan. Ik mag dan dromen van een hectare bos in mijn eigen tuin, maar wat als ze vies worden? Dat is pas 'bewerkelijk' zeg,... ha! 

Foei. Get real. Get outside. Voor mezelf ook niet verkeerd. We holden vanmorgen maar meteen het bos in. Tussen een regenbui en een hagelbui door, hebben we ons goed vermaakt in het warme zonnetje. Ja, het was goed. En voor herhaling vatbaar.