Ik heb mijn mobiele telefoon laten liggen bij mijn ouders, afgelopen maandag. Af en toe denk ik eraan en is het een beetje onhandig. Maar wat merk je dan hoe vaak je het ding gebruikt voor het gemak. Even bellen, even een what's app... terwijl de vraag best kan wachten of op een andere manier gesteld kan worden. En dan het delen van foto's met mijn zussen, kijk ik doe dit, kijk heb dat op de kop getikt en nog wat van dat soort gezellige informatie. Zo zijn er wel meer voorbeelden te noemen. Hoe vaak zoek je iets op via internet? Gebruiken we de ouderwetse routekaart of volgen we de stem van de navigatie? Het lijkt wel of het niet meer zonder kan. Maar zo onmisbaar is'tie dus niet.
De uitspraak van Einstein zag ik ergens op het internet. Met plaatjes van jeugd en volwassenen die van alles deden met een apparaatje in de hand, gezicht op het scherm gericht; koffie drinken met vrienden, naar het strand gaan en je team aanmoedigen langs het speelveld. Of samen uit eten gaan, terwijl je beide bezig bent met het updaten van je profiel, verzenden van berichtjes en checken van facebook.
De zinloosheid spat er soms vanaf. Het is leuk om iets te delen waar je blij mee bent. Het is belangstellend om te reageren op iemands bericht. Dat is hoe het oorspronkelijk ook bedoeld is, toch? Social media. Om nog eens contact te hebben met een oud-klasgenoot bijvoorbeeld. Of een oproep te plaatsen, waarbij anderen je kunnen helpen of jij een ander...
Maar anderzijds mis je er niets aan als je die media allemaal niet bijhoudt. Sterker nog, je houd er vast een hoop tijd en goede contacten aan over.
Het moet toch niet zo zijn dat ik drukker ben met het staren naar schermen dan met het leven zelf. Want dan heeft de technologie ook mij ingehaald. Dat lijkt me geen vooruitgang... Wel een heel zorgelijke ontwikkeling. Onderstaand filmpje vond ik wel leuk; ludieke manier om duidelijk te maken wat je wilt.
Wij willen geen telefoon aan tafel - wat natuurlijk goed te doen is met kleine kinderen. Maar ook in gezelschap vind ik het zo ongezellig en ongeïnteresseerd als iemand constant een tweede gesprek voert per app... Huiswerk maken met zo'n ding binnen handbereik lijkt me ook niet bevorderlijk. Welke regels hanteren jullie voor een 'unplugged life'?
De zinloosheid spat er soms vanaf. Het is leuk om iets te delen waar je blij mee bent. Het is belangstellend om te reageren op iemands bericht. Dat is hoe het oorspronkelijk ook bedoeld is, toch? Social media. Om nog eens contact te hebben met een oud-klasgenoot bijvoorbeeld. Of een oproep te plaatsen, waarbij anderen je kunnen helpen of jij een ander...
Maar anderzijds mis je er niets aan als je die media allemaal niet bijhoudt. Sterker nog, je houd er vast een hoop tijd en goede contacten aan over.
Het moet toch niet zo zijn dat ik drukker ben met het staren naar schermen dan met het leven zelf. Want dan heeft de technologie ook mij ingehaald. Dat lijkt me geen vooruitgang... Wel een heel zorgelijke ontwikkeling. Onderstaand filmpje vond ik wel leuk; ludieke manier om duidelijk te maken wat je wilt.
Wij willen geen telefoon aan tafel - wat natuurlijk goed te doen is met kleine kinderen. Maar ook in gezelschap vind ik het zo ongezellig en ongeïnteresseerd als iemand constant een tweede gesprek voert per app... Huiswerk maken met zo'n ding binnen handbereik lijkt me ook niet bevorderlijk. Welke regels hanteren jullie voor een 'unplugged life'?
O, dat filmpje!
BeantwoordenVerwijderen