08092016 | openluchtmuseum Arnhem

Een tijdje terug zijn we met mijn zus naar het Arnhems openluchtmuseum geweest. Het was vele malen leuker dan we ons voorgesteld hadden. Hulde aan de dagjes-uit-actie van JUMBO.

Wat me om te beginnen verbaasde was de oppervlakte van het park. Er is zoveel te zien en te doen... dan heb je aan één dag eigenlijk niet genoeg, zeker als het warm is - en dat was het - en je kleine kinderen bij je hebt. 

Leerzaam was het ook. Neem de telefoon. Een kind van vijf - die van ons in ieder geval - weet niet eens dat zo'n toestel met hoorn, kruldraad en een draaischijf een telefoon is! Toch wel mooi, zon museum. Je houdt de geschiedenis op die manier levend. 

Kinderen die meehielpen om in het levensonderhoud te voorzien, heel veel handenarbeid en grote verschillen in gezondheidszorg toen en nu... Wat hebben we het goed. Zo goed dat ik soms wel eens denk dat we ons druk maken over heel onbelangrijke zaken. Hoe komt het toch dat we nu meer machines hebben die het werk voor ons doen, maar we toch tijd en handen tekort komen. Iedereen is druk. Waarmee dan? 

Maar goed, we dwalen af... het museum. 

Hoogtepunten waren onder andere de tram en de postkoets. De tram omdat'tie gratis was (knieperd) en omdat hij toch wel erg gemakkelijk was. Scheelde weer een stuk lopen. En het is toch gewoon heel leuk om mee te rijden. 

De postkoets was zo leuk en realistisch! Net alsof je echt in de koets zat. Het filmpje deed je geloven dat er van alles gebeurde en Noor keek zelfs even naar het dak toen er "een koffer op werd gezet". Lev vroeg voor het uitstappen of we nog wel op dezelfde plek waren. Een klein beetje claustrofobisch was het wel, zo'n benauwd hokje...

Wat een leuke jas hierboven, hè? Met zo'n toffe bontkraag... Dat ziekenhuis had een heel toffe koelkast, levensechte (enge) poppen. het doet me toch wat, dat kneuterige. En ik vind het allemaal ook zo geniaal. Hoe ze vroeger water pompten in de keuken. De ambachten. De degelijke voorwerpen. Ik ben daar veel meer van onder de indruk dan de nieuwe iPhone7 bijvoorbeeld. En wat zal ons nageslacht - als we het beleven mogen - zeggen van onze kneuterigheid?

En toen zelf aan het werk. Zo met die warmte kliederen met water is natuurlijk heerlijk. Leuk dat het ook kan. Het viel me op dat niet op elke hoek iemand de toezicht stond te houden. Ook waren het personeel en de vrijwilligers heel enthousiast en bereid om even wat informatie op te lepelen.

Tot slot nog even de kassen ingedoken. Het licht is daar zo mooi. Ik had mijn Canon mee, geheel in stijl van het museum; nog met rolletje. 

Spijtig genoeg heb ik vandaag waarschijnlijk het hele rolletje verprutst, want bij het uithalen van de 'belichte film', zoals dat heet, ging er iets niet goed (lang en stom verhaal) en dus heb ik waarschijnlijk niet zulke heel toffe foto's. Maar de HEMA gaat kijken wat ze er nog aan kunnen doen... Tja... dat oude spul is ook niet alles. Je moet er veel slimmer voor zijn. Ha!

En lieve zus, bedankt voor dit fijne dagje samen...