14052014 | doet self

Weer wat anders dan een selfie; "doet self!". Lev kan al heel veel zelf. Aankleden, eten, opruimen. Hij wil nu ook zijn brood zelf smeren, niet altijd handig. Het schijnt bij de ontwikkeling te horen. Maar misschien is hij ook een beetje... erfelijk belast.

Ik maak graag zelf dingen. Ik doe het graag op mijn eigen manier en ik houd mijn eigen mening erop na. Niet altijd handig. Maar het heeft ook zo zijn voordelen. 

Onlangs waren we - alweer - vier jaar getrouwd. Een mooie gelegenheid om te gaan dineren. Hebben we ook gedaan. Bij ons aan tafel. Mooi gedekt, Reint  kwam met een prachtige bos bloemen thuis en het was ook heerlijk eten; in een restaurant krijg je niet snel een halve kip op je bord, toch? We aten wat later, dus de kinderen lagen al op bed. 

Zelf pesto maken is bijvoorbeeld ook zo heerlijk. Ook makkelijk te maken; beetje zout, beetje parmezaanse kaas, beetje pijnboompitten en blaadjes basilicum. Yummie.

Sinds kort poets ik mijn tanden met zelfgemaakte tandpasta, was ik mijn haar met zelfgemaakte 'shampoo' en was ik met zelfgemaakt wasmiddel. Ik stink niet en mijn tanden zijn gladder dan ooit. Zelfs nu, om kwart over drie 's middags kun je jezelf zien in mijn steeds witter wordende tanden. De shampoo is even wennen, maar nu wordt het langzaamaan minder snel vet en wie weet hoef ik over een paar weken niet meer uitvoerig mijn haar te wassen! Hier de recepten die ik gebruik.

Gisteren hoorde ik een interessante lezing over voeding (in Bijbels licht). Ik wist er al wel het een en ander van, maar toch is het goed om je meer bewust te zijn van wat je eet. We hadden het onderling met elkaar over de oorzaak achter onze consumptiemaatschappij; we zijn in ons welvarend land verwend, onbeheerst en  gemakzuchtig. Ok. Dat was erg generaliserend. Even snel een kant en klaar boterhammetje smeren is makkelijker dan zelf je brood te bakken of 's morgens een schaaltje yoghurt met muesli te bereiden... Koek kopen we. Je kunt zelfs je groente en fruit gesneden en wel uit de schappen hallen. 

Het ligt breder dan alleen wat we eten. Koop je koek of - heel verantwoord - een komkommer, dan krijg je er een verpakking bij, soms zelfs een verpakking en een bakje. Koop je vloeibaar wasmiddel, zit er nagenoeg altijd wasverzachter in.  Vaatwastabletten; in een cellofaantje. En 3-in-1; ooit iemand wel eens erbij stilgestaan dat met het vuile afwaswater ook je glasspoelmiddel ongebruikt wegspoelt? 

Zeg eens; vind je het te extreem om het water, dat anders wegspoelt omdat je niet onder een koude douche wilt staan, op te vangen? En daarmee je wc een keer door te spoelen? Of een taart te geven voor een verjaardag, in plaats van een tientje te geven? 

Waar het me om gaat is dat ik me wat bewuster ben van het afval dat we hier thuis produceren. En niet meteen het 'onbruikbare' weggooi, maar een tweede leven geef. Dat ik wat zuiniger ben op de aarde en haar energie- en voedselbronnen. Meer tijd steek in het zelf bereiden en maken. Niet meer koop dan nodig is, want aan de lijst van wat ik allemaal wil hebben komt nooit een eind. En dat ik eens nadenk over die zogenaamde 'kant en klare' producten; wat in veel gevallen lang niet zo kant en klaar blijkt te zijn. Bijvoorbeeld. En het is niet alleen beter voor mens en milieu, maar ook voor je portemonnee. Wat ik uitspaar is ook een vorm van inkomen, vind ik. Het is een vorm van creativiteit die me blij maakt, een kick geeft. De uitdaging is om vindingrijk te zijn. Dat zie ik overigens ook bij Lev; spelletjes op een andere manier gebruiken bijvoorbeeld. Hij kan er uren zoet mee zijn, meer nog dan met zijn bakken vol DUPLO en auto's.

Nog een puntje waar we gisteravond mee bleven zitten; die druppel op de gloeiende plaat. En de kinderen van zestien die we niet ineens hummus gaan voorschotelen als dipsaus bij de chips. Wat vind jij? In hoeverre is het haalbaar? Hoe druk wil (of mag) je ermee zijn? Of vind je het wel meevallen met dat verwende, onbeheerste en gemakzuchtige?