24062015 | uit het dagboek van een kraamvrouw





Ok. Genoeg van het uitzicht op mijn slordig gelakte teennagels, de babykleertjes aan de lijn (die elke keer door mijn haren streken als ik er onderdoor liep, waardoor ik - vooral 's nachts - allerlei lugubere waanbeelden kreeg), de verwennerij met verse jus 'd orange en kleverige donuts in neonkleuren.

Genoeg van de twee kamers waar ik in leefde, ook al ben ik best vaak ontsnapt tussen de bezoeken door. 
Genoeg van het uitstellen van allerlei plannen. Genoeg van de beperkte zuurstof in huis. Genoeg keer temperatuur gemeten, gesproken over spuitluiers en dat soort thema's (ok, daar zijn we nog lang niet vanaf).

Ik wil zelf mijn badkamer schoonmaken. Zelf boodschappen doen. Rustig kunnen lezen. Weer aan allerlei creatieve uitspattingen toegeven (al die uren tijdens het voeden zat ik op pinterest, geloof me, dat werkt genezend...).
Ik wil weer in kleding rondlopen en mama zijn voor onze kinderen. Te gekke recepten uitproberen. Naar de kringloop. De was opruimen zoals ik dat gewend ben. Het bestek op de juiste manier in de la leggen. Schoenen aan. Een lapje stof kopen op de markt. 

Ik dacht; ik leg dit even vast. (Volgende week piep ik wel weer anders.) En ja, ik doe rustig aan. 
Het gaat allemaal echt goed. Eden drinkt en slaapt en zit al helemaal in een ritme, wat heerlijk is. Ik slaap zelf ook goed. 
Lev en Leah Nore zijn lief voor haar, maar wel een beetje de weg kwijt. Ik denk dat ze nu testen of ik nog wel hun mama ben... met een lief lachje proberen ze de grenzen te verleggen. Tijd dat ik niet meer in bed of op de bank hang. Ja, ik heb ook weer zin in opvoeden - en dat was eerlijk gezegd de laatste tijd wel een beetje anders.
Reint verdient een echte maaltijd, na al die ontberingen (we eten best hoor, maar ik maakte er altijd werk van en ook dat was anders...). Die stakker had een vaderdag om te janken natuurlijk. Nou geeft hij daar zelf niet om, maar toch...

Een week geleden kwam ik rond deze tijd thuis van een dagje bij m'n herstellende moeder. Met wat krampjes. Reint dacht dat ik ging bevallen, want ik praatte zoveel (doe ik anders nooit, ha!). 
Een week later leven we met z'n vijven alsof het niet anders geweest is. Wonderlijk toch. En zo heerlijk dat het goed gaat. We genieten hier nog even verder...

3 opmerkingen:

  1. Fijn dat het zo goed gaat. Wat ben ik blij voor jullie.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem25.6.15

    Fijn joh! Geniet nog even verder. En als het even niet genieten is, wat heel normaal is voor een moeder, dan pak je gewoon weer even je boek.
    Doe kalm aan....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een heerlijk blogje! Ik weet weer helemaal hoe het was;) Fijn dat je weer energie hebt en zin om het leven te leven!

    BeantwoordenVerwijderen