Ik heb van het weekend zelf boter gemaakt. Maar dat ging - zoals bij mij wel vaker het geval is - niet geheel zoals gepland.

Bij een kookwinkel had ik de nodige kaasdoek gespot voor €9,95. Maar via een tip op een vaag forum op het wereldwijde web, kwam ik erachter dat kaasdoek ook gebruikt wordt voor  borduursels en dus ook in een stoffenwinkel te koop is.

Zaterdag trotseerden we compleet als gezin de kou en na op de markt geen enkele stoffenkraam - want daar zou het misschien nóg goedkoper zijn - ontdekt te hebben, kochten we bij de stoffenwinkel een meter kaasdoek (halve meter leek me net te klein). Aangezien stoffen altijd dubbelgeslagen verkocht worden, had ik twee kaasdoeken van een vierkante meter voor slechts €5,95!

Blij en gelukkig met de zelfgemaakte boter in het vooruitzicht huppelde ik over de markt waar ik nog een visje kocht voor tussen de middag.

En toen zaten we in de auto op weg naar huis met ons visje, zonder kaasdoek. En toen snel terug naar de markt - onvindbaar. Ik was in tranen (zwangerschapshormonen). Hoe kon iemand zo vals en hebberig en oneerlijk en onrechtvaardig en... en...

Manlief loodste me mee naar de stoffenwinkel waar we ontdaan een tweede poging deden. Dit keer kreeg ik - heel lief, maar wel te laat - in een bleek, krakerig tasje - zodat geen enkele dief iets kostbaars zou vermoeden was de theorie - mijn nieuwe lap mee.

Het voelt nog steeds erg oneerlijk. Maar de boter werd fantastisch. En ik ben - troost ik me - nog altijd goedkoper uit dan bij de kookwinkel, als ik er daar twee gekocht zou hebben.