21072014 | vakantie

De vraag van vandaag; heb ik nu altijd vakantie of juist nooit? Terwijl de kinderen zich hier binnen wel vermaken, stel ik alvast wat lijstjes op. Wat nemen we mee, wat moet ik nog aanschaffen, wat wil ik nog gedaan hebben? Wasmiddel, blarenpleisters en de strijk in respectievelijke volgorde. Pas veel later op de lijst komen - als ik heel diep nagedacht heb - de spelletjes, m'n fototoestel en schrijfspullen. Mijn prioriteit ligt bij het huishouden. En we nemen dat hele huishouden mee straks, als we zuidwaarts gaan. 

Toegegeven, ik heb geen contract, taakomschrijving en cao, of je moet het huwelijksformulier als zodanig zien. Ik ben eigen baas, beschik over mijn tijd, planning en bezigheden en afgezien van de verplichting die ik voel om Reint z'n blouse voor de zondag te strijken - om maar een voorbeeld te noemen - mag ik het eigenlijk zelf allemaal weten. En heb ik dus ook ruimschoots de tijd fijn iets te lezen, kringloopwinkels af te struinen en een kopje thee te drinken bij deze of gene. Ja, ik heb een luizenleven, want ik kan elke dag uitslapen tot acht uur. En toch...

Natuurlijk geniet ik ook van onze reis, de uitjes, de andere cultuur en schitterende omgeving. Natuurlijk heb ik er ook profijt van dat mijn man drie weken niet van mijn zijde wijkt en we totaal geen sociale verplichtingen hebben of de papierbak weer moeten legen.

Maar ik doe altijd wat ik dagelijks doe. Opvoeden, huishoudelijke taken en de boel in het algemeen op de rit houden. Niet dat ik daaronder lijdt, maar een moeder en/of huisvrouw heeft geen vakantie. 

Laat ik het eens omdraaien. Moet ik werken? Nee, ik heb geen betaalde baan. Maar wat ik doe is toch werk. Er zijn mensen die betaald worden voor wat ik doe. Denk maar aan schoonmaaksters en de pedagogische medewerker op de opvang of speelzaal. En toch... 

Natuurlijk moet ik de was bijhouden en de kindertjes vermanen en vermaken. Natuurlijk hang ik niet hele dagen op de bank. Maar het is geen werk. Er is een enorme vrijheid, naast de verantwoordelijkheid. Ik heb het enorm getroffen; met mijn liefde voor het vak pedagogiek, is het net of ik de hele dag mag hobbyen (ok, dat is overdreven.) Het is geen negen-tot-vijf-baan. Ik smeer m'n bezigheden als stroop op een pannenkoek, willekeurig van links naar rechts. Ik hoef niet werk van privé te scheiden. 

Wat ik wel doe, is mijn rollen scheiden. Ik ben huisvrouw. Ik ben moeder. Het is wie ik ben. Het maakt me compleet. Maar ik ben ook vrouw. Ik hoef niet hele dagen rond mijn wasmachine te cirkelen. Ik praat op verjaardagen niet alleen over mijn kinderen en de bijbehorende opvoedperikelen - al is dat wel altijd een makkelijk gespreksonderwerp. Ik ben ook vrouw. En die vrouw gaat op vakantie. En dan laat ik hier ook de boel achter. Ja, ik maak daar ook de boel schoon. Maar ik ben er ook even uit. Dus heb ik wel vakantie, maar ben ik niet vrij. En laat ik dat nu helemaal niet erg vinden. Ik ben 'gebonden' aan de mensen waar ik het meest van houd. Dan is er toch niets mooiers om er zorg voor te dragen dat we een hele fijne vakantie hebben? 

We gaan er straks even tussen uit. Ik hoop dat we een goede, rustgevende en gezellige tijd hebben. En een behouden reis. Even opladen, zodat ik er straks hier weer tegenaan kan. Een poos genieten van elkaar, met z'n viertjes. Dat kwam er afgelopen tijd lang niet altijd van. 

Leuke dingen doen. Of even helemaal niets doen. Zo veel mogelijk de natuur in. In de avondzon samen hardop dromen en lachen en herinneringen ophalen als de kinderen op bed liggen. Met de kinderen aan het water zitten en over grindpaden wandelen en slenteren door dorpjes. Foto's maken, natuurvondsten van de wandeling uitstallen, een souvenir kopen en de doorgewinterde toerist uithangen met een waterijsje bij de fontein op het plein van een lokaal dorp... 

Fijne vakantie!