Vorige keer
vertelde ik al iets over ons bibliotheekbezoek. Afgelopen week leenden we boeken met het thema 'lente'. Lev mocht boeken zoeken over lammetjes en kuikentjes. Ik vertelde hem al een poosje geleden - aan de hand van ons ontbijt zondag met een eitje - dat kuikentjes en vogeltjes uit een ei komen. 'En soms niet. Dan kunnen we het eitje opeten.' En hoe leuk is het dan als je een levensecht voorbeeld binnen handbereik hebt.
Tijdens het ontbijt op maandagmorgen zie ik een merel in de tuin verwoed op zoek. 'Kijk!' roep ik verrukt en Lev stoot in zijn enthousiasme bijna zijn beker om. 'Zie je die vogel? Wat doet die vogel?'
'Eten soeken,' weet Lev, want dat hebben we eerder gezien.
'Kijk maar eens goed,' zeg ik. 'Deze vogel zoekt geen eten, maar takjes. Hij gaat een nestje bouwen. Net als in het boek van de bieb.'
'Takjes soeken!' roept Lev, alsof hij het achtste wereldwonder heeft ontdekt.
'Ja. Met alle takjes maakt hij een nestje. Een warm holletje. En als dat klaar is, legt hij er eitjes in. En wat groeit er in dat eitje?'
'Fogeltje!' Zijn hand komt terecht op de rand van zijn bord, zodat er stukjes brood met pasta over tafel vliegen. Ik probeer mijn verhaal niet te onderbreken, terwijl ik de stukjes op het bord leg. Lev kijkt met zijn schuldige hondenogen toe.
'Precies, een vogeltje. Kijk, kijk, kijk... (ik heb de hinderlijke eigenschap iets minstens drie keer staccato te zeggen als er haast bij is. 'Nee, nee, nee. Stop, stop, stop. Lev, Lev, Lev... enzovoorts.)
'Kijk, kijk, kijk, daar gaat'tie.'
De merel fladdert via de rand van ons tuinhuisje á la schuurtje naar onze klimop-haag, die scheiding maakt tussen onze tuin en die van de buren. Maar wacht eens...
'Kijk nou!' Ik schiet overeind. Leah Nore schreeuwt mee. Lev kan het niet zien. Paniek. Tegen ons schuurtje staat een trap. Ladder. Trapleer. Dinges. Op die dinges hebben wij allerlei bakjes geboord, waar we 's zomers plantjes in laten groeien. En op de bovenste tree vlecht mevrouw Merel haar takje in haar nest. Hoe leuk is dat?!
Maar toch... Ik vraag me af of zo'n nest stand houdt, zo dichtbij ons huis. Gisteren lagen er eitjes in. Goed teken dus. Maar mevrouw Merel zit niet te broeden. Moet dat? Klopt het? Ik zie haar bijna nooit. En als ze komt, dan is ze heel voorzichtig. Gisteren bijvoorbeeld. Toen wapperde de witte was aan de droogmolen. Na een observatie vloog ze toch even naar het nest. Maar ik kan me goed voorstellen dat ze haar nest bij nader inzien toch beter op een ander plekje had willen bouwen. Moedergevoelens maken zich van mij meester. Worden de eitjes wel uitgebroed? Sterven de vogeltjes straks in het ei? Moeten we twee weken uit de tuin blijven en de gordijnen dicht doen voor wat privacy in de kraamkamer? Moet ik me over die eitjes ontfermen? De
vogelbescherming stelt me maar half gerust, misschien worden de eitjes wel nooit uitgebroed. Maar misschien is het legsel nog niet compleet, sommige vogels schijnen daar meerdere dagen over te doen. Dan pas begint het broeden.
Ik trek mijn lessen er in ieder geval uit. Een veilig nest. 'Legsels' die niet in de steek moet laten, oftewel het niet bewust afbreken van de zwangerschap. Bouwen in een veilige omgeving; hoe kan dat anno 2014 met zoveel dingen waar ik me zorgen over maak? Hoe kan ik ons nest veilig maken en houden? Wat geef ik mijn 'legsels' mee en hoe leer ik hen vliegen? En als ze dan uitvliegen; kunnen ze dan voor zichzelf zorgen? En waar vliegen ze dan naartoe? Gelukkig geven deze Bijbelse waarheden me houvast; Worden niet twee musjes om een penningsken verkocht? En niet een van deze zal op de aarde vallen zonder uw Vader. En ook uw haren des hoofds zijn alle geteld. Vreest dan niet; gij gaat vele musjes te boven. En; Mijn ziel is begerig, en bezwijkt ook van verlangen, naar de voorhoven des HEEREN; mijn hart en mijn vlees roepen uit tot den levenden God. Zelfs vindt de mus een huis, en de zwaluw een nest voor zich, waar zij haar jongen legt, bij Uw altaren, HEERE der heirscharen, mijn Koning, en mijn God! Welgelukzalig zijn zij, die in Uw huis wonen; zij prijzen U gestadiglijk. Sela.
De zorg voor onze kinderen draag ik niet alleen. Het beste wat ik kan doen, is ons nest bouwen dicht bij Hem.
[edit: ze zit op haar nest! Ik ben dolblij.]
